توضيح اينكه يك دفعه خانمي يك بدحجابي در عروسي داشت اما خود متوجه است كه اين بدحجابي كار بدي است وقتي هم عروسي تمام مي‌شود توبه مي‌كند. گريه مي‌كند، تلاطم دروني پيدا مي‌كند. اما يك وقت اين بدحجابي كم كم برايش عادت مي‌شود و كارش مي‌رسد به اينجا كه با فرضي كه عفت دارد، بي‌عفت نيست؛ با فرضي كه از لفظ زنا ناراحت مي‌شود، بدش مي‌آيد، اگر بشنود كسي چنين كرده او را سرزنش مي‌كند ناراحت مي‌شود كه اين كار زشت را كرده است، اما همين خانم كار بالاتر از زنا مي‌كند. يعني خانم ‌ـ‌ العياذ‌بالله‌ـ‌ روباز، زينت كرده، با پيراهن آستين كوتاه و جوراب بدن‌نما مي‌آيد در مغازه و با صاحب مغازه مي‌گويد و مي‌خندد. اين از آن زنا بدتر است. بدتر بودنش هم از نظر قرآن براي اين است كه اشاعه‌ي فحشاء كرده و اشاعه‌ي فحشاء از فحشاء گناهش بزرگ‌تر است.

«ان الذين يحبون ان تشيع الفاحشة في الذين آمنوا لهم عذاب اليم في الدنيا و الاخرة»[1]

آن كساني كه اشاعه‌ي فحشاء مي‌كنند، دوست دارند اشاعه‌ي فحشاء بشود، مثل اينكه جواني دوست دارد به زن نامحرم نگاه بكند، كاسب با زن نامحرم شوخي كند و او هم شوخي كند، يا العياذبالله روي يكديگر بخندند، قرآن مي‌گويد: اين دوستي اشاعه‌ي فحشاء دو تا عذاب دارد يكي در دنيا دست و پا گيرش مي‌شود، به مكافاتش مي‌رسد، يكي هم در آخرت بايد جهنم برود. اشاعه‌ي فحشاء از خود گناه خيلي بالاتر است با آن كه زنا دادن، زنا كردن گناهش خيلي بزرگ است به اندازه‌اي بزرگ است كه قرآن مي‌فرمايد:

«و من يفعل ذلك يلق اثاماً» [2]

آن كساني كه زنا مي‌دهند يا زنا مي‌كنند اينها بايد جهنم بروند؛ هميشه‌هم توي جهنم باشند و در جهنم هم سرافكنده و خوارند. در روايات هم مي‌ُخوانيم آن كه زنا بدهد يا زنا كند عورتين او در جهنم به اندازه‌اي بوي گند مي‌دهد كه جهنمي‌ها را آزرده مي‌كند. اما بالاتر از زنا دادن بالاتر از زنا كردن اشاعه‌ي فحشاء است. يعني خانم روباز، زينت كرده، با جوراب بدن نما، جلف، با پيراهن آستين كوتاه مي‌آيد بين نامحرم، مي‌آيد در خيابان و اين كار زشت را ياد ديگران مي‌دهد. مي‌آيد در مغازه، صاحب مغازه لاابالي به جاي اينكه اخم كند، به جاي اينكه او را تردش كند با او مي‌گويد و مي‌خندد. قرآن مي‌گويد: اين اشاعه‌ي فحشاء از آن گناه بالاتر است. لذا بعضي اوقات مي‌بينيم خانم مقدس است عفيف است اما ابهت گناه از دلش رفته يعني رونگرفتن برايش يك امر عادي شده است. در مقابل نامحرم آمدن برايش يك امر عادي شده است. پيش برادر شوهر نشستن و گفتن و خنديدن و روباز بودن و زينت به او نشان دادن حتي بازويش، ساق پايش را به او نشان دادن برايش يك امر عادي شده است. و خطر اين‌جاست. لذا كسي كه گناه مي‌كند بايد توبه كند؛ بايد جبران كند. اما واي به وقتي كه ابهت گناه از دلش بيرون برود. و الآن از خانم‌ها تقاضا دارم، از شوهرانشان تقاضا دارم، از زن و مرد تقاضا دارم با توجه به تابستان خانم‌ها مواظب بيرون آمدنشان باشند، اين جوراب‌هاي بدن نما را نپوشند.

اميرالمؤمنين (علیه السلام) به اصبغ بن نباته مي‌فرمايد: يك وقت بر امت پيغمبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌وآله) بيايد كه زن‌ها با جوراب بدن نما مي‌آيند توي كوچه؛ با لباس بدن نما مي‌آيند توي كوچه. «كاسات عاريات» بعد مي‌فرمايد: آن زمان، زمان فتنه است. و اين زن‌ها جهنم مي‌روند و مخلد در جهنمند و هميشه بايد در جهنم باشند. كه اين معناي هميشه يعني چندين هزار سال بايد در جهنم باشند. مواظب باشيد دوجفت جورابه كنيد كه خداي ناكرده پاها پيدا نباشد. مواظب باشيد اگر پيراهن آستين كوتاه داريد وقتي مي‌خواهيد بيائيد بيرون يا عوضش كنيد يا اگر عوض نمي‌كنيد آستين بپوشيد. مواظب باشيد در وقتي كه مي‌خواهيد چيزي از كاسب بگيريد يا پول به او بدهيد بسيار عفيفانه باشد و تقاضاي بالاتر اينكه از خانم‌ها از آقايان وقتي برخورد به يكديگر كرديد قاطعانه برخورد كنيد.

يكي از صفات بارز خانم يعني خانم با شخصيت آن است كه متكبر باشد در مقابل نامحرم. يكي از علائم زن مؤمنه آن است كه در مقابل نامحرم قاطعانه برخورد كند. تبسم كردن، شوخي كردن غلط است.

مرحوم ثقة الاسلام كليني رضوان‌الله عليه در كافي روايتي نقل مي‌كند كه اين روايت كمر شكن است: امام صادق (علیه السلام) مي‌فرمايد: اگر يك زني با يك مرد نامحرمي يك شوخي شهوت‌انگيز كند براي آن شوخي بايد صدسال در جهنم باشد.

كاسب‌ها مواظب باشند چه مي‌گويند! مواظب باشند پولي كه از اين راه‌ها تحصيل شود اگر خداي نكرده در خانه مصرف شود اين خانه بي‌بركت است اين پول بي‌بركت است.

پي نوشت ها:

[1]. سوره نور آيه 19 ترجمه: آنان كه دوست مي‌دارند كه در ميان اهل ايمان كار منكر اشاعه و شهرت يابد، آنها را در دنيا و آخرت عذاب دردناك خواهد بود.

[2]. سوره فرقا ن آيه 68 ترجمه: هركه اين عمل(زنا) كند كيفرش را خواهد يافت.